• Home
• Jessica fietst: liggend en lachend

Jessica fietst: liggend en lachend

Gepubliceerd op: 10 juni 2025

• Ervaringen

Het was een heel gedoe, leren fietsen zonder zijwieltjes. Maar ja, iedereen fietst dus ik ook… Als student wilde ik graag eens een fietsvakantie proberen. Op een gewone fiets ging niet: binnen het uur te veel pijn in mijn handen en armen. Ligfiets geprobeerd: dat ging veel beter. Met eenmaal daags vallen en weer opstaan, reed ik mijn eerste vakantie. Van mijn eerste vakantiegeld en wat belastingteruggave kocht ik een Challenge Hurricane. Die heb ik echt helemaal versleten in binnen- en buitenland. Opvolger aangeschaft, maatje groter en heerlijk in Denemarken op halfverharde wegen. Maar niet in de Leidse binnenstad. Het is soms heel druk met toeristen, studenten en forenzen. Op een iets te grote fiets was dat te veel gevraagd. Rijden gaat super, maar een noodstop maken en dan weer wegrijden… nee.

Mijn leven veranderde en met mijn zoon kwam er een moederfiets en later een ouder-kind tandem, want die grote beweeglijke peuter achterop was toch te veel voor me. ‘Zolang ik op twee benen kan lopen zie je mij niet op een driewielfiets’. Ik heb o.a. moeite met coördinatie en meer last van blessures. Sinds mijn 35ste gaat mijn gehoor achteruit. We ontdekten dat dat allemaal het gevolg is van een aangeboren aandoening. Na die onverwachte diagnose kwam de driewielligfiets er toch en wat was het een verademing. De Sinner Comfort is een tank maar wel heel veilig. En ik kocht een tweedehands tweewielligger want op een goede dag, af en toe, is het toch wel lekker.

Waar ik niet meer op rekende: een goede fysiotherapeut wist mijn mobiliteit te vergroten. Ik kocht ‘hulppootjes’ (nordic walking stokken) en gebruikte steeds vaker de tweewieler. Mijn leven werd wat rustiger, ik knapte nog wat verder op… Twee jaar geleden was het moment om een nieuwe tweewieler te kopen. Met de Azub Six fiets ik dagelijks en ook al twee keer twee weken in Duitsland. Solo met tent, stoeltje, kookspullen….  De Limes route (langs de noordgrens van het Romeinse Rijk) bracht me naar Koblenz. Vanaf daar ging ik verder met ‘Reitsma naar Rome’ tot aan de voet van de Alpen bij Garmisch Partenkirchen. Onderweg neem ik tijd om musea en kerken te bezoeken.
De driewieler heeft een nieuwe bestemming: handig om de kat mee naar de dierenarts te brengen. Zijn reismandje past precies achterop.
Met mijn bijzondere fiets blijf ik fit en ik kom overal. De kans is groot dat ik ooit weer ga driewieleren. Mijn leeftijd en gehoorverlies nemen toe. Ondertussen zet ik me in voor aangepast fietsen bij de Fietsersbond. We zijn met een leuke groep, van handbiker tot Van Raam triker en ik dus als vakantiefietser.
Ervaringen uitwisselen, mensen laten zien wat er mogelijk is, belemmeringen in kaart brengen en proberen op te lossen. Zo veel mogelijk mensen op weg helpen. Letterlijk en figuurlijk.